 |
επιλογή σου, Παύλο, ο αγώνας
επιλογή των απογόνων σου ... η άτακτη υποχώρηση |
Μπελατσιτσίξ: ... ξέρω, ξέρω ... η Μακεδονία είναι μία και ελληνική ... ο τίτλος, όμως, με μπερδεύει λιγάκι
Οκαταρινέτα: ... κι όμως, ΔΕΝ θα έπρεπε ... παρακολούθησε το σκεπτικό ... κάποτε οι Σλάβοι, ακολουθώντας τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα της εποχής
(5ος αι.) - καλή ώρα όπως συμβαίνει και σήμερα - περάσαν το σύνορο του Δούναβη και προοδευτικά εγκαταστάθηκαν στις χώρες της χερσονήσου του Αίμου, μέχρι και την Πελοπόννησο ... επειδή, όμως, είχαν πάντοτε συνείδηση της σλαβικής εθνότητας της οποίας αποτελούσαν παρακλάδι, ουδέποτε, διεκδίκησαν τα ονόματα των χωρών απ' τις οποίες πέρασαν και στις οποίες εγκαταστάθηκαν ... αντίθετα μάλιστα με περηφάνια περισσή διατράνωναν προς όλες τις κατευθύνσεις την ξεχωριστή εθνική τους υπόσταση ... αργότερα
(7ος αι. αν δεν με απατά η μνήμη μου) τον Δούναβη περνούν και οι Βούλγαροι ...το όνομά τους προέρχεται από τον ποταμό Βόλγα, στα βάθη των ρωσικών πεδιάδων ... όταν, λοιπόν, εγκαθίστανται
(με τον δραματικό τρόπο που εγκαταστάθηκαν) στην χώρα της Μοισίας
(μεταξύ Δούναβη και Αίμου) ΔΕΝ σκέφτηκαν ποτέ ν' αλλάξουν το όνομά τους ... ήταν, βλέπεις, περήφανοι που ήταν Βούλγαροι ... το Άρβανον, πάλι, ή Άλβανον εμφανίζεται στην ιστορία, ως τοπωνύμιο, την εποχή της Άννας της Κομνηνής ... οι Αλβανίτες ή Αρβανίτες κάτοικοι της ορεινής αυτής χώρας της περιοχής μας, αποκόπτονται εκτότε, σταδιακά, από το κυρίως σώμα του ελληνισμού και αν και βρίσκονται στην χώρα της Ηπείρου, προτιμούν να διατηρήσουν την νέα αυτή διαφορετικότητά τους, υποστηρίζοντας με σθένος το νεοφυές όνομά τους ... και είναι αυτοί που κέρδισαν τελικά και την υπέρτατη τιμή να γίνουν οι τελευταίοι υπερασπιστές του ελληνισμού ενάντια στον βάρβαρο Τούρκο κατακτητή, υπό το ένδοξο λάβαρο του δικέφαλου αετού του Γεωργίου Καστριώτη
(Σκεντέρμπεη στα τουρκικά) ... και μια και μιλάμε για τους τουρκαλάδες, ακόμα και αυτοί ... οι βάρβαροι εισβολείς ... ποτέ ΔΕΝ διεκδίκησαν κάποιο απ' τα ελληνικά ονόματα των μικρασιατικών και ευρωπαϊκών χωρών που σταδιακά απέσπασαν απ' τον ελληνισμό ... γιατί ; ... μα γιατί, ακόμα κι αυτοί οι βάρβαροι είχαν συνείδηση εθνική, αξιοπρέπεια κι εγωισμό ... κι ερχόμαστε τώρα στο σκοπιανό τουρλουμπούκι ... αυτό το τουρλουμπούκι που ποτέ ΔΕΝ έγινε λαός και που ποτέ ΔΕΝ απέκτησε συνείδηση και δη εθνική ... κι όμως αυτό το τουρλουμπούκι έτυχε να βρίσκεται στο μέσον λαών παλιών και αξιοπρεπών ... αντί λοιπόν το τουρλουμπούκι να κάτσει, να σκεφτεί και να πει ... ΟΧΙ, ΔΕΝ θέλω πια να είμαι τουρλουμπούκι, αλλά επιθυμώ να γίνω λαός αξιοπρεπής και να με σέβονται κι εμένα, στο εξής, οι άλλοι παλιοί λαοί της περιοχής ... είπε : μ' αρέσει που είμαι τουρλομπούκι ... να την βράσω την αξιοπρέπεια ... το μόνο που μετρά είναι το κέρδος ... κι αφού την θέση μου πολλοί ορέγονται ... ας συμπαραταχθώ, κάθε φορά, μ' αυτόν που είναι ισχυρός ... κι έτσι κι εγώ όλο και κάτι θα "μασώ" ... Αφού λοιπόν, σκέφτηκε έτσι κι αφού, επίσης, ο εκάστοτε ισχυρός (πρώτα ο Γερμανός του Κάιζερ, μετά ο Ρώσος σοβιετικός και τελευταία ο Αμερικανός "βαλκανιονίκης", με εργαλείο κι όχημα και οι τρεις, άλλοτε τον βουλγαρικό κι άλλοτε το Τιτοϊκό μεγαλοϊδεατισμό) προτίμησε για τους δικούς του λόγους ο καθένας, να δώσει στο τουρλουμπούκι αυτό, όνομα παλαιό και μεγαλόπρεπο ... αποφασίστηκε, με υπογραφές και βούλες (μπορείς να τις ονομάσεις και βουλές) να οριστεί πως δίκαιο είναι αυτό ... η ανυποληψία να γεννά λαό και η κλοπή έθνος ...
Μπελατσιτσίξ: ... κι έτσι εγένετο ... έθνος ;
Οκαταρινέτα: ... ΟΧΙ ακριβώς ... θα έπρεπε να συμφωνήσει και το θύμα της κλοπής ...
Μπελατσιτσίξ: ... ν' αποδεχτεί, δηλαδή, η Ελλάδα το όνομα ;
Οκάταρινέτα: ... και πάλι ΟΧΙ ... ν' αποδεχτεί η Ελλάδα ... την αναξιοπρέπεια
