ημέρες Τάσσου Παπαδόπουλου

στα 'χνάρια του μεγάλου Έλληνα

Οκαταρινέτα: ... η μόνη φορά, Μπελατσιτσίξ, που ένιωσα, πραγματικά, εθνικά υπερήφανος, ήταν τότε με εκείνο το δυνατό ΟΧΙ στο θλιβερό σχέδιο Ανάν, του σύγχρονου εθνικού μας ήρωα, του αξέχαστου Τάσσου Παπαδόπουλου ...
Μπελατσιτσίξ: ... μήπως θυμάσαι την αντίδραση των "φίλων" και "συμμάχων" ; ... "Μιλόσεβιτς" της ανατολικής Μεσογείου, τόλμησαν και τον είπαν ... οι άθλιοι ...
Οκαταρινέτα: ... αν το θυμάμαι, λέει ... ξεχνιούνται κάτι τέτοια ; ... ξεχνιούνται οι απειλές στο ενδεχόμενο δεύτερου ΟΧΙ του Τάσσου, ενάντια στην ενταξιακή διαδικασία του βάρβαρου Ανατολίτη γείτονα ... που τόσο πολύ τον νοιάζονται οι "φίλοι" "σύμμαχοί" μας ... ή μήπως την ανόσια κλοπή των "ιερών" λειψάνων του απ' το μνήμα ; ... η Ελλάδα ΔΕΝ ξεχνάει ...
Μπελατσιτσίξ: ... Ηγέτης ήτανε αυτός ... και ο ηγέτης πρέπει ... στις πλάτες να σηκώνει ολάκερο το έθνος ... για τις προσωπικές συνέπειες να ΜΗΝ ενδιαφέρεται ... καθήκον του μεγάλο ... η υπηρεσία του λαού ... και της Πατρίδας μόνο ...
Οκαταρινέτα: ... μαζί σου συμφωνώ ... και νιώθω πως και σήμερα ... υπάρχουνε γενναίοι ...
Μπελατσιτσίξ: ... σάμπως ΔΕΝ έχεις άδικο ... ο Ελληνισμός, κατά καιρούς, έχει τους ήρωές του ... και στις σκιές, κάθε στιγμή, οι ίδιοι εχθροί κρυμμένοι ... την ώρα περιμένουνε ... για να φανούν ... να ορμήσουν ... τον Έλληνα κατάστηθα, με δόλο να χτυπήσουν ... κι αν πέσει αυτός, κάτω, νεκρός ... το σώμα να σκυλέψουν ...